پسرم !برات کفش نخریدم ؛ بابا را حلال کن!

شهید، على اکبر زمانى: فراموشم مکن اى دوست! که یک قطره دعا از تو براى من نیکوست خدمت همسرم، شهین کاکاوند، سلام؛ تو از طرف من وصى هستى و همه کارهاى خانه به دست خودت است. همان چیزهایى که گفته بودم، باید به آن ها عمل کنى. وام کارخانه را از باقی مانده همان پول که هست بده و الباقى آن را هم از حقوقم به آن ها برگردانید؛ براى این که آن ها هم کارگر و زحمت کش هستند و این وامى را که من گرفته ام، باید بازگردانى؛ از این بابت از تو تشکر مى کنم. از پدرم مى خواهم پسرم را بگذارد تا درس بخواند و از آن کودک، یک مقام والا بسازد. اگر جسد مرا آوردند و جا داشت، مرا زیر پاى مادرم دفن کنید و اگر جا نداشت، زیر پاى پدر بزرگم، عبدالعلى زمانى دفن کنید. اگر از من اثرى پیدا نکردید، تا یک سال تحمل کنید؛ شاید از من اثرى پیدا شد. اگر تا یک سال طول کشید و خبرى نشد، همسرم! تو مى توانى شوهر کنى و به زندگى خودت ادامه دهى؛ تو حق ندارى بعد از من بیوه زندگى کنى! پوریا، پسرم! بابا را حلال کن که برایت کفش نخریدم؛ چون وقت نداشتم و مى خواستم به جبهه بروم و به خدمت این مزدوران برسم. عکس مرا براى یادگارى و به یاد ماندن پسرم پوریا به او بدهید تا نگوید بچه اى بى پدر بودم. همسرم! تو بهتر از هرکسى مى دانى که چه کار باید بکنى. من به تو ایمان کامل دارم که از آب هم پاک ترى. خودت خوبى و بدی ها را جفت و جور می کنی.۱ (۱۳۷۴۰۲۲) آن که همیشه به یاد شماست، حتى در دل خاک؛ على اکبر زمانى