Print Button Example پرینت

شهید سبزعلی اینانلو

کد شناسایی: 1090757

نام پدر: شیرعلی- فوت شده

نام مادر: نساء بیگم-فوت شده

تاریخ ولادت: 1339/09/20

تاریخ شهادت: 1361/03/03

محل تولد: مشانه بوئین زهرا

محل شهادت: شلمچه

استان محل شهادت: خوزستان

عملیات:-

نحوه شهادت: اصابت ترکش به سر و پیشانی

وضعیت تاهل: مجرد

شغل: –

تحصیلات: ابتدایی

مزار شهید: بوئین زهرا

شماره شناسنامه: 360

اینانلو، سبزعلی: بیستم آذر ۱۳۳۹، در روستای مشانه از توابع دهستان خرقان – شهرستان آوج به دنیا آمد. پدرش شیرعلی، کشاورز بود و مادرش نساء‌بیگم نام داشت. تا پایان دوره ابتدایی درس خواند. از سوی جهاد سازندگی در جبهه حضور یافت. سوم خرداد ۱۳۶۱، در شلمچه بر اثر اصابت ترکش به سر و پیشانی، شهید شد. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش قرار دارد. برادرش پنجعلی نیز به شهادت رسیده است.

توصیه ها!

بِسمِ اللّه الرّحمنِ الرّحیم. این جانب سبزعلى اینانلو، براى رضایت خدا تا خون در رگ دارم به رزمندگان اسلام کمک مى‏کنم. ۱ – بعد از من جاى مرا در جبهه خالى نگذارید که دشمن اسلام و ایران حالا دیگر درجبهه کسى نیست. ۲ – به حرف دشمنان گوش ندهید، هر حرف را که شنیدید، اول تحقیق کرده درصورت صحیح بودن به آن عمل کنید. ۳ – محل دفن مرا خانواده‏ام تعیین مى‏کنند. ۴ – که پاى‏بند اسلام و قرآن نبوده حق شرکت در مراسم مرا ندارند. ۵ – حرفهاى امام را گوش کرده، به آن عمل کنید. تاخون در رگ ماست، خمینی رهبر ماست۶- مام چیزهایى را که داشتم به پدرم واگذار مى‏کنم. والسلام. ۴/۴/۱۳۶۰. سبز علی اینانلو

به حرف دشمنان گوش ندهید

شهید، سبزعلى اینانلو: خدایا! نمی دانم چرا این بار هوس کردم وصیتنامه بنویسم؛ گر چه هنوز خود را لایق شهادت نمی دانم. بارالها! پروردگارا! دوست دارم اگر قرار است مرا به جمع شهیدان بپیوندی، این شهادت طوری باشد که در روز قیامت، در آن موقع که حضرت فاطمه زهرا (س) در صحرای محشر، سر بریده ی ابا عبدالله(ع) را برای خونخواهی می آورد، در آن زمان من و خانواده ام در برابر آن بزرگوار خجل و شرمنده نباشیم. اگر مراسم برای من گرفتید، در پیش مردم ناله و فغان نکنید که تعدادی از مردم چشم دیدن این انقلاب را ندارند و خوشحال می شوند. از خواهرانم می خواهم همچون زینب (س) باشند و از برادرانم می خواهم ادامه دهنده ی راه شهیدان باشند و به حرف دشمنان گوش ندهند؛ چون حرفهای آنها پوچ و بی اساس است. از طرفی به افرادی که پایبند به اسلام و انقلاب نیستند، اجازه ندهید که در مراسم من شرکت کنند. حرف های امام را به دقت گوش کنید و مو به مو عمل کنید. سبزعلی اینانلو؛ ۱۱/۹/۶۰

نگفتم صبر داشته باش!

حسین عبدالهی، جهادگر: یکی از شب های عملیات بیت المقدس، سبزعلی سرپرست گروه عملیاتی ما بود، من و چند تن دیگر از جهادگران، از طرف ایشان مأموریت گرفتیم تا برای شکافتن خاکریز خط اول بچه های تیپ ۲۲ وارد عمل شویم. کار را شروع کرده و از خط اول خودمان تا خط اول عراقی ها، خاکریز زدیم، سپس زیر لودری و بولدزر سنگر زن، سنگر گرفتیم، در این حال دشمن هم به شدت خط اول خودش را می کوبید. من و علی برای ادامه فعالیت هایمان می بایستی به شناسایی خطوط مقابل خود می رفتیم، لذا سوار موتورسیکلت شده و حرکت کردیم، قدری که جلو رفتیم ،داخل منطقه عراقی ها شدیم، چند نفر را از دور دیدیم که به سمت ما می آمدند، علی از من که پشت او نشسته بودم پرسید: اینها کی هستند؟ من هم قدری دقت کرده و گفتم بچه های خودمان هستند، علی هم که خیالش راحت شده بود، به حرکت خود ادامه داد، همین که نزدیک افرادی که دیده بودیم شدیم، دستور ایستِ دادند و از ما خواستند که پیاده شویم و دستهایمان را بالا ببریم و تازه در این لحظه بود که متوجه شدیم آنها عراقی هستند. علی موتورسیکلت را خاموش کرد و هر دو دستهایش را بالا برد و تسلیم شدیم، سربازهای عراقی ما را جلو انداختند و با اسلحه از پشت ما حرکت کردند. آنها ما را به سمت خرمشهر می بردند، آن هم درست زمانی که بچه های ما در حال بازپس گیری خرمشهر از مزدوران بعثی بودند. در بین راه به علی گفتم که اسلحه ی عراقی ها را بگیریم و فرار کنیم، اما او مرا به صبر دعوت کرد و راه را ادامه دادیم، چند صد متری رفته بودیم که ناگهان گروهی از رزمندگان اسلام را در حالی که شعارهای انقلابی می دادند دیدیم که از مقابل ما می آمدند. سربازهای عراقی هم که آنها را دیدند وحشت کردند و بلافاصله اسلحه هایشان را به ما دادند و خودشان از جلو حرکت کردند. آنها ترسیده بودند که رزمندگان ما آنها را تیر باران کنند، اما ما آنها را به سلامت به مقصد رساندیم در حالی که علی لبخند می زد و می گفت: نگفتم صبر داشته باش.

تعقیب دشمن تا رود کارون

حسین عبدالهی، جهادگر: او خیلی زود به خط مقدم رفت، زودتر از آنکه ما فکرش را می کردیم و به عضویت گروهی درآمد که به حق باید بگویم ارکان اصلی دفاع در شهر محاصره شده آبادان، همین گروه بودند. علی و یارانش شب و روز نمی شناختند، همه شب مأموریت، چه مأموریت هایی، نمی دانم ورود ابراهیم در آتش نمرودیان را در قرآن و یا کتابهای دیگر خوانده اید؟ اگر نخوانده اید بخوانید و آنگاه این سطرها را ادامه دهید. علی اینانلو صدها بار ابراهیم گونه خود را به آتش نمرودیان زمان زد، سنگر ساخت، خاک ریز ایجاد کرد. خاک ریزها را دو جداره کرد، مواضع رزمندگان اسلام را مستحکم کرد تا عملیات ثامن الائمه پاک سازی شرق کارون و شمال آبادان شروع شد و در اینجا علی، علی اکبر شد، با ورود به صفوف ۲ لشکر تقویت شده زرهی عراقی ها زد و خاک ریز پشت خاک ریز و بدون اینکه باران خمپاره و توپ و مسلسلها کوچکترین تزلزلی در اراده اش ایجاد نماید، دشمن کافر را تا رودخانه کارون تعقیب نمود. خیلی از شب ها بعد از عملیات ثامن الائمه او تنها و با لودرش به مأموریت می رفت. خدای را همراه داشت و یک اسکورت که اگر زخمی شد او را به پشت جبهه برسانندو بارها و بارها به شدت زخمی شد، اما همینکه از بیمارستان، آنهم به اصرار خودش مرخص می شد شتابان به خانه اش بر می گشت. خانه او فکر می کنید کجا بود؟ خانه او کنار کارون، خط مقدم جبهه در ۵۰۰ متری دشمن و روی لودر بود. بله خانه او، محلة او، محل شب نشینی او، روی صندلی لودر بود و موسیقی اش انفجارهای پیاپی دشمن. در عملیات طریق القدس، آزاد سازی بستان، الله اکبر و... فعالانه شرکت داشت و زمانی که عملیات فتح المبین شروع شد،چه رشادت ها و ایثارها که نکرد. همراه با یارانش در مدتی کمتر از ۲۵ روز جبهه ای به طول ۷۰ کیلومتر آماده عملیات کردند که خود یک معجزه بود. در فتح المبین خودش زخمی شد و چند تن از یارانش، از جمله شاگرد و دست پرورده اش، محمود جواد ولدی شهید شدند. هنوز استحکام مواضع عملیات فتح المبین تمام نشده بود که از بیمارستان خود را مرخص کرد و به خانه اش، یعنی جبهه برگشت و با ما به ستاد پشتیبانی در جبهه دارخوئین آمد و در اینجا فرماندهی یک محور عملیاتی جهاد را بعهده گرفت. او در عملیات بیت المقدس آنقدر جلو رفت که در ساعات اولیه حمله، به اسارت دشمن کافر درآمد و دو ساعت بعد طی یک معجزه الهی نجات پیدا کرد و باز در همان ساعت فرماندهی را به عهده گرفت. مرحله اول و مرحله دوم عملیات طی شد و رزمندگان ما با حمایت و پشتیبانی علی اینانلوها به نزدیکی های خرمشهر رسیدند که مرحله سوم عملیات شروع شد. عملیاتی رزمی و بدون یک روز یا یک شب استراحت. و او سرانجام چند ساعت قبل از آزادی کامل خرمشهر به لقاء الله پیوست در حالیکه او هنوز در بین ماست. او در تمام جلسات فرماندهان که می نشست، مظلوم بود. ماموریت در خطرناک ترین جبهه ها را می پذیرفت و هیچ گاه شکایت نمی کرد، گله نمی کرد.